Nog 2 nachtjes..

En dan gaat ons huis leeg. Ondanks dat we zelf niet hoeven in te pakken (!) is het toch een rommel en kale boel. Alle slingers en honeycombs + kerstboom zijn weg en daarvoor in de plaats staat al het speelgoed in een hoek en wat bakken op tafel. Het voelt vanavond wel wat raar, Emma en Kasper slapen hier nu voor het laatst, morgen logeren ze bij Mar omdat vrijdag de verhuizers er vroeg zijn. En zonder dramatisch te doen, denk ik toch nu alvast even terug aan alle leuke en mooie momenten die we hier gehad hebben (eerste huis samen, feestjes, etentjes, baby's, eerste woordjes, eerste stapjes én op de valreep heeft Emma hier vorige week in de straat nog zonder zijwieltjes leren fietsen!) Het was een fijne tijd.
Volgende week nog een weekje gezellig logeren bij mijn ouders en dan het avontuur tegemoet!

Just Married

Hoooog tijd voor weer een blog!!
Ik heb ook nu pas het gevoel dat ik weer 'kan' bloggen. Want inmiddels zijn we getrouwd en kan ik daar openlijk over praten/bloggen.
We hadden bewust de keuze gemaakt maar aan een aantal (vanuit ons perspectief..) mensen te vertellen dat we gingen trouwen maar ondertussen was het wel een dag geworden waar ik de laatste weken ervoor alleen nog maar aan kon denken. Echt zo irritant, hoe erg kan je bezig zijn met een dag??! Enerzijds niet zo gek, aangezien je de hele dag in de belangstelling staat, en wanneer gebeurt dat nou. Maar anderzijds, zo zenuwachtig voor iets waarvan je zeker weet dat het goed gaat, pfff.
Maar goed, wat een geweldige dag is  het geweest, leuker/mooier/liever/fijner dan verwacht, wat wil je nog meer. Ondanks dat we het klein wilde vieren (althans s middags) en er niet te veel 'toestanden' om heen wilde is het toch een echt feestje geworden:

Geen Sissi maar wel fuchsia Karen Millen, hair and make-up, geen bloemen maar 'Blooms-creatie' om de arm, toch rijden die leuke blauwe Kever van Mar, something old, something new, something borrowed, something blue, peep toe's, fake-fur, mooooi pak, fuchsia bretels & sokken, kids in leuke kleren met ballon, het Statenlogement, foto's (thanks Maud!), op locatie (Brasserie In de Verleedentijd): taart, prosecco, honeycomb ballen, lekker eten (vooral heel veel haha), 's avonds een feest met DJ (de meeste gasten kwamen om gedag te zeggen en werden verrast door het 'Just Married' bord aan de deur), photobooth props, polaroids, Bed and Breakfast..

En stiekem hadden we bijna een soort 'vrijgezellenfeestje' te pakken de week ervoor (alleen wisten de meeste party planners van die dag dat zelf niet). Toen waren we met onze vrienden uit HK meegenomen naar Hoorn voor een gezellige middag en avond samen, als een soort afscheid vanwege het komende vertrek. Zij niet wetende (de meeste niet) dat we de week erna zouden gaan trouwen. Maar na 10 wijn te veel 's nachts in een zekere kroeg, vond ik het toch nodig alvast wat mensen in te lichten, hahahahaha. De hele zondag erna ziek geweest. Maar het was het allemaal waard, nogmaals bedankt iedereen die erbij was en het hebben georganiseerd, het was een TOP feestje!!

Nu dat allemaal achter de rug is we weer verder kijken naar de verhuizing die er volgende week aankomt. Hoewel we juist nu beseffen wat voor geweldige mensen we om ons heen hebben en hoeveel we die gaan missen, kijken we enorm uit naar het moment dat we kunnen gaan wonen in Frauenfeld. Juist ons naderende vertrek lijkt banden te versterken, en als die nu sterk zijn, blijven ze dat voor altijd, ook als wij even iets verder weg wonen..

soms zou je momenten in een doosje willen stoppen, bewaren en er weer uit kunnen halen... 

in een doosje met een heel mooi (fuchsia) lintje

30 jaar!

Vandaag 30 geworden, lijkt erg, vind ik niet. Heb totaal geen probleem met de 3 in de leeftijd. Heb leuke 2. jaren gehad, kijk uit naar wat er het komende decennium mij te wachten staat! Het begint iig met een grote verandering.

De vorderingen voor de verhuizing gaan verder.  Het huis is in een week tijd verkocht, bord heeft niet in de tuin gestaan, wat wil je nog meer in deze tijd! Het ging zo bizar snel, je kan het je bijna niet voorstellen dat het echt zo is. Nou stond het huis ongeveer in de aanbieding volgens sommigen ;) maar verkocht is verkocht voor een reële prijs in deze tijd. Wij hebben een zorg minder. Uiteraard houden we nog even een slag om de arm ivm de financiering.
28 december komt de verhuiswagen om het huis leeg te halen en passeert de woning. Vanaf de 29e logeren we even in Wognum bij mijn ouders en 6 januari rijden we naar Zwitserland. 8 Januari zijn de verhuizers klaar om ons huis in te richten en gaan we er voor het eerst slapen. De twee andere nachten slapen we in een hotel in Frauenfeld.
Kijk er nog steeds ontzettend naar uit maar nu voel ik wel dat het allemaal dichtbij komt.
Vorige week waren we een weekend weg met de fam Swan. Was super gezellig maar besefte me toen voor het eerst dat het straks ook echt zo gaat; een paar dagen intensief samen en dan zie je elkaar een langere tijd niet meer..

1 januari komt snel dichtbij

Als mensen gaan vragen of ik nog ga bloggen, is het natuurlijk hoogste tijd om dat weer te doen. Niet dat ik het niet eerder had willen doen maar het was te laat, te druk, geen zin of gewoon vergeten.
Het is hier nogal hectisch sinds anderhalve week. Heb anderhalve week geleden het weekend genomen om het huis te fotograferen, dit duurde uiteindelijk door alles wat er tussendoor kwam langer dan verwacht. Weet nu hoe het voelt om een huis 'verkoopklaar' te maken.... mijn hemel wat een toestand (jaja, zegt zij die anderen helpt bij het 'verkoopklaar' maken van een woning). Maar goed, foto's waren alle inspanningen waard. Toen ik vorige week vrijdag de papieren bij de makelaar bracht gaf hij meteen aan de volgende dag al te komen met kijkers. Aaaah dat had ik nog niet bedacht, wilde alles nog uitzoeken, schoonmaken etc. Gelukkig heeft de bus van Maaike in een keer veel bakken en deuren naar een ander - tijdelijk - adres kunnen brengen. En met Karin, Fabian en toezicht van Vincent is zaterdagochtend het hele huis gepoetst en leeg gehaald.
Dinsdag zijn er weer mensen geweest en - je gelooft het niet - er ligt al een bod.
Vooralsnog weet ik niet hoe het af gaat lopen.

Emma is ondertussen opgegeven voor 2 middagen Spielgruppe! Helemaal leuk, kan ze meteen Duits leren spreken en met andere kindjes spelen. Ze noemt nu ook steeds vaker Zwitserland op. Ze wil er nu al wel heen want ze krijgt een groot huis en een eigen speeltuin, althans, zo heeft zij het in haar hoofd :)
Verder is de verhuizer vastgelegd, eind december is het huis leeg en gaat alles in opslag om vervolgens begin januari naar Frauenfeld verplaatst te worden.
Het komt nu wel heel erg dichtbij allemaal.
Maar ondanks dat de zenuwen af en toe door mijn lijf gieren heb ik er nog steeds erg veel zin in.

We hebben een huis!

Jaaahooor we hebben een huis!

Fabian heeft net bericht gehad dat een van de huizen die we vorige week bekeken hebben, (daar had ik nog niet over geblogd) en ook nog degene die we het leukste vonden, mogen gaan huren!

Per half januari wonen we aan de Lachenstrasse in Frauenfeld.... 

Eerst even terug..

Op 11 oktober, nadat ik 's ochtends met Emma en Kasper had gezongen voor Fabian via Skype, ben ik naar Zwitserland gevlogen. Om huizen te bekijken, de omgeving te verkennen en een Nederlandse collega van Fabian te ontmoeten die daar met zijn gezin woont.

Op vrijdag hadden we eerst het administratieve deel; Fabian moest een werkvergunning regelen op het stadhuis. Verder hebben we rondgereden in de omgeving en geconstateerd dat we Frauenfeld nog steeds leuk vinden en dat het daar goed voelt. 's Middags hebben we twee huizen bekeken. Een was nieuw gerenoveerd, dus mooie keuken en sanitair, nieuwe vloeren etc. Maar de buurt vonden we minder aantrekkelijk. Het andere huis ligt in een rustige wijk, heeft veel ruimte en achter het huis is een speelveldje, te bereiken door een hekje in de tuin. Wat ons betreft ook een leuke omgeving voor Emma en Kasper om te wonen met veel andere kinderen om hun heen en een school op een klein stukje lopen. De keuken en sanitair is dan weer iets minder, maar waar gaat het om?! Daarnaast ben je loop je er zo de bossen en velden in. 

Zaterdag zijn we op bezoek gegaan bij collega Marcel en Paula, zij wonen dichter bij Zurich met 2 pubers,  en hebben hun verhalen over de emigratie gehoord en hoe zij met veel plezier al 10 jaar daar wonen.

Afgelopen week hebben we regelmatig nagedacht over het huis, zagen dat die inmiddels van internet af was, en vroegen ons ernstig af of dat het wel zou worden. Ondertussen hadden we al bedacht dat een appartement in dezelfde buurt ook niet verkeerd zou zijn, om vanuit daar weer verder te kijken, maar dat hoeft niet, we gaan naar een huis met tuin! 

Volgende week komen er twee verhuizers langs voor offertes en dan kan alles geregeld worden. Het is de bedoeling in de week na 1 januari te verhuizen.

Inmiddels hebben we een keuze voor makelaar gemaakt, heeft de timmerman vanmiddag het laatste afgerond en heeft Nicoline ons geholpen met verven.

Huis verkopen

Vorige week de zelfmaak productie voor Libelle afgerond. Het is een super mooie shoot geworden en krijg waarschijnlijk mijn one minute of fame! Voor de nieuwsgierigen; houd Libelle 50 in de gaten :-)).

Deze week echt begonnen met de voorbereiding op Zwitserland. Paar makelaars gesproken en dit weekend zullen we de keuze tussen beide zullen maken, gaan we voor lokaal netwerk of voor alle voordelen van de digitale wereld (waarvan ik wel vind dat deze zeer belangrijk is, iedereen begint toch met zoeken op Funda?).. mmm ik weet  het nog niet. Ik vind dat we een mooi huis hebben om te verkopen, maar de markt is moeilijk. Ingewikkeld hoor.

Ik roep natuurlijk al een aantal jaar tegen mensen wat ze allemaal moeten aanpakken alvorens ze hun huis in de verkoop zetten. Maar nu dat mijn eigen huis is besef ik pas echt wat dat inhoud. Hopelijk komt eind volgende week nog een klusser langs om eea af te ronden (plinten vastzetten, raam maken, trapleuning vastzetten, grepen op deuren zetten, etc), de kitter komt om al het lelijke kit-werk te vervangen en het schilderteam staat ook in de startblokken. Ik hoop dat we begin november het bord in de tuin kunnen zetten.

Ondertussen gaat Fabian komende 1.5 week al naar Zwitserland en hopelijk vlieg ik er einde van de week achteraan om daar samen zijn verjaardag te vieren en huizen te bekijken. Al wel wat gezien, er is alleen niet heel erg veel. Maar de foto's van de huizen daar zijn zo summier dat het wellicht heel anders is als we in een woning staan. Wat dat betreft zou ik daar wel aan het werk kunnen!

Morgen staat er een relax dag voor de deur: een dagje beauty en wellness in Sanadome met de dames uit HK, dat wordt zeker gezellig! Hele dag bubbelen en tussendoor lekker lunchen en een massage en daarna hier eten en bubbels drinken. Heb er zin in!

Het is definitief

Zo, het is definitief, iedereen is ingelicht..
Dat klinkt wellicht raar want zonder iedereen in te lichten was het al definitief, maar zo voelt het toch. Ik heb er dan ook niet voor niets een uur over gedaan om op verzenden te drukken van de eerste email..
Donderdag en vrijdag stond ik stijf van de adrenaline, en voelde me high. Veel mensen die belde, smsjes stuurde echt super lief allemaal!!
Vrijdag avond was Ilona er en ondanks dat ik me besefte dat dat soort momentjes in Zwitserland veeeel minder zullen zijn kwam niet het gevoel dat ik niet zou willen, ondanks dat het gemis wel groot zal zijn... Het is dus een goede keuze!

Ondertussen ben ik al aan het mailen met makelaars over verschillende huizen. Daarbij komt de keuze naar voren, ga je in Frauenfeld wonen of net er buiten. Net er buiten betekent wellicht meer ruimte om het huis, maar wil zeker niet in mini dorpje in afgelegen gebied komen. Ik ga snel een paar dagen met Fab mee om daar samen wat huizen te kunnen bezoeken, het gaat toch om het hele plaatje.

Vanmiddag waren alle ouders, Marlijn en Kas hier. Iedereen praat er enthousiast over en er wordt uitgebreid besproken hoe je er het makkelijkste en snelste komt waar ze wel of niet zouden kunnen logeren etc. Kortom iedereen went rustig aan, aan het idee en praat er vooral in praktische zin over..
Deze week zal voor mij nog in het teken staan van het kerstnummer van Libelle waar ik de zelfmaak ideeën voor maak, daarna zal ik me meer gaan richten op wat er allemaal voor Zwitserland gedaan moet worden.

We gaan!!!

Lieve allemaal,

Na de vraag, de schrik, het overwegen, het bekijken, nee-zeggen, heroverwegen, praten, praten, praten, knoop doorhakken en vanmorgen het contract tekenen is het nu echt: het luchtkasteel is realiteit geworden; WIJ GAAN NAAR ZWITSERLAND!!!

Per 1 november zal Fabian bij Chemtura in Frauenfeld in dienst gaan. Ons streven is om per 1 januari 2013 daar te wonen, mits we een oplossing hebben voor ons huis hier en daar een huis gevonden hebben natuurlijk. Tot die tijd zal hij minimaal 50% van de tijd daar moeten zijn dus dat wordt een drukke planning. 

Wat er nu allemaal op ons af gaat komen, geregeld moet worden, nog geeen idee, maar dat gaat zichzelf wel wijzen, het 'to-do' blok ligt klaar en begint zich te vullen (abonnementen opzeggen, kdv opzeggen, zorgverzekering, visum....).

We hebben veel zin in dit grote avontuur hoewel het natuurlijk moeilijk zal zijn om op afstand te zijn van iedereen die ons lief is! 

Gelukkig kunnen we tegenwoordig skypen, mailen, whats appen, etc (zelfs oma overweegt momenteel een Ipad :) ) en ik zal vanaf nu een blog bij gaan houden en dit is meteen mijn eerste bericht. De blog is er om onze weg er naar toe en het leven daar te beschrijven en met iedereen die geïnteresseerd is te delen. 

Vanaf nu gaan we dus opzoek naar een oplossing voor ons huis, en in Frauenfeld (e.o.) een geschikt huis zoeken (hopelijk met gastenkamer ;) en al die andere dingen die gedaan moeten worden...

Voor iedereen die nu bang is ons niet meer te zien; we zijn nog niet weg en we zullen tzt zeker een moment organiseren om gedag te zeggen.

Tot snel!

Veel liefs

Fabian & Annebeth

Emma en Kasper